Rabu, 25 Desember 2013

Pengalaman



Ora Nyana

       Nalika aku arep daftar pawiyatan luhur, aku pontang-panting dhewe golek persyaratan. Saka golek surat katrangan saka pak lurah, nganti tekan daftar online lan sapanunggalane. Wektu aku nyuwun surat katrangan saka pak lurah, aku nyepedha onthel menyang daleme pak lurah. Sore-sore nyepedha onthel kudune ngrasa seger, nanging amarga sepedha onthele kedhuwuren, aku malah ngrasa ora penak. Tekan tengah dalan aku mandheg, bingung daleme pak lurah sing endi, mula aku takon marang wong sing ana ing pinggir dalan. Sawise kuwi aku kepanggih pak lurah, surat katrangan digawe lan langsung dadi. Aku pamit lan langsung mulih. Ana ing tengah dalan, dumadakan banyu saka langit netes. Aku cepet-cepet anggone nyepedha. Ndilalahe dalane nanjak, yo wis pancen nasib batinku. Akhire aku nuntun sepedha onthel kuwi karo grimisan. Tekan omah, klambiku teles kebes, nanging untung wae surat katrangan isih bisa diwaca.
Sabanjure kuwi aku ndaftar pawiyatan luhur lewat internet alias online. Wektu kuwi isih rame-ramene padha daftaran online. Padha rebutan warnet, ndilalahe warnete lemot banget. Aku lan kancaku nganti pindhah ing pirang-pirang warnet. Malah dumadakan ana kabar yen pendhaftarane wis tutup. Aku lan kancaku wedi banget, mosok yo perjuangane wingi sia-sia. Aku lan kancaku tetep njajal ndaftar, adile Gusti Allah, aku lan kancaku kuwi isih bisa daftar. Rasa lega durung plong, isih ana pengumuman. Wektu pengumuman, aku wis pasrah, ketampa ya alhamdulilah, ora ya wis aku nyambut gawe. Ndilalahe Gusti Allah kuwi mangerteni endi sing berjuang tenanan endi sing ora. Ora nyana alhamdulilah aku ketampa ana ing pawiyatan luhur, lega rasane, cumeplong atine.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

Sumangga ingkang badhe paring panyaruwe :)